Eines der ersten Beispiele, auf das ich in Deutschland gestoßen bin, war die Bankgarantie. Wenn ein polnischer Anwalt den Begriff „Bankgarantie“ benutzt, meint er in der Regel eine Zahlungsgarantie auf erstes Anfordern gem. Art. 81 des polnischen Bankengesetzes. Sagt ein deutscher Anwalt „Bankgarantie“, meint in der Regel eine Bankbürgschaft nach den Vorschriften des BGB über Bürgschaft (§ 765 ff. BGB). Worin besteht der Unterschied zwischen den beiden Institutionen? Für einen Laien mag es ein kleiner Unterschied sein, aber für einen Anwalt ist es absolut wesentlich. Eine Bankgarantie nach dem Bankengesetz ist eine abstrakte Verpflichtung einer Bank, auf Verlangen eines Berechtigten aus der Bankgarantie einen bestimmten Betrag auszuzahlen. In einem solchen Fall prüft die Bank nicht, wie das Verhältnis zwischen den Vertragspartnern aussieht und ob sie die in dem Vertrag festgelegten Verpflichtungen erfüllt haben. Die Bank prüft ausschließlich die vorgelegten Unterlagen, auf deren Grundlage die Garantiesumme ausgezahlt wird. Eine Bürgschaft ist hingegen eine Verpflichtung eines Dritten – an dieser Stelle der Bank – dass er die vertragliche Verpflichtung erfüllt, falls der Schuldner der Verpflichtung nicht nachkommt. Juristen sagen, dass die Verpflichtung des Bürgen einen akzessorischen Charakter hat – sie steht in engem Zusammenhang mit dem durch die Vertragspartner geschlossenen ursprünglichen Vertrag. Dies bedeutet, dass die Bank möglicherweise die Auszahlung der „Garantiesumme“ ablehnen könnte, mit den Einwänden die im Zusammenhang mit dem ursprünglichen Vertrag (zB. Bauvertrag) stehen. In der Praxis verzichtet die Bank in der Regel im Voraus auf die Einwände, die sich aus dem Vertrag zwischen den Parteien ergeben, und so wird die Bürgschaft in ihren Auswirkungen einer Bankgarantie ähnlich. Dennoch kann es vorkommen, dass die Parteien – polnische und deutsche Unternehmer – einen Vertrag aushandeln, nach dem eine der Sicherheiten eine Bankgarantie sein soll; anschließend wendet sich die Partei, die die Sicherheit stellt, an ihre Bank, die Bank gewährt die Garantie oder Bürgschaft nach den üblichen nationalen Vorschriften, und die andere Vertragspartei möchte diese Sicherheit nicht akzeptieren, weil sie nicht ihren Vorstellungen und der üblichen Praxis entspricht. In solchen Situationen ist es in der Regel möglich, die Situation durch zusätzliche Verhandlungen und Vereinbarungen zu lösen, aber es lohnt sich, sich des Wesens des Problems bewusst zu sein.

Dostali Państwo przesyłką poleconą dużą kopertę z korespondecją, która już na pierwszy rzut oka wygląda na urzędową, jest opatrzona obcym godłem i nieznanymi pieczęciami? A całość jest być może sporządzona w obcym języku? Po otwarciu przesyłki proszę dokładnie przejrzeć jej zawartość. Być może wśród dokumentów znajduje się tłumaczenie na język kraju, do którego dotarła przesyłka. W takim razie należy zapoznać się z tłumaczeniem i porównać je z dokumentami w obcym języku. Czy wygląda na to, że zostały przetłumaczone wszystkie dokumenty, czy też tylko część? Kto jest nadawcą przesyłki i czego dotyczy sprawa? Jeśli rzeczywiście został Państwu doręczony pozew, w dokumentach powinna znajdować się nie tylko treść pozwu, ale także zarządzenia i pouczenia sądu. Istotne są szczególnie zarządzenia, ponieważ zazwyczaj określają one terminy do podjęcia przez Państwa określonych działań. Jeśli nie dotrzymają Państwo terminów zakreślonych przez sąd, mogą Państwo przegrać proces już na tym etapie. Dołączone tłumaczenia nie muszą być urzędowo poświadczone ani sporządzone przez tłumacza przysięgłego. Wystarczy zwykłe tłumaczenie, sporządzone np. przez samego powoda. Jeśli w przesyłce nie ma tłumaczenia, powinien znajdować się w niej formularz zatytułowany: Informacja o prawie adresata do odmowy przyjęcia dokumentu. Używając tego formularza mogą Państwo odmówić przyjęcia pozwu. W takim wypadku należy w ciągu tygodnia odesłać korespondencję na adres sądu. Odmowa przyjęcia dokumentu nie sprawia jednak, że raz na zawsze pozbywają się Państwo kłopotu! Po dotarciu do sądu korespondencja zostanie przetłumaczona i wraz z tłumaczeniem ponownie doręczona na Państwa adres. Ważne: jeśli sąd zleci wykonanie tłumaczenia tłumaczowi, zostaną wygenerowane koszty, które w zależności od ilości i rodzaju dokumentów, mogą wynosić nawet kilka tysięcy euro! Dlatego korzystniejsze i w efekcie tańsze może być zajęcie się wprost meritum sprawy. W tym celu najlepiej skontaktować się z profesjonalnym prawnikiem, który specjalizuje się w prowadzeniu transgranicznych sporów sądowych. Nawet jeśli w efekcie nie powierzą Państwo prowadzenia sprawy prawnikowi, porada prawna zasięgnięta na samym początku może oszczędzić Państwu wiele czasu, kosztów i kłopotów na następnych etapach sprawy. Podstawa prawna: Rozporządzenie Nr 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. dotyczące doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych („doręczanie dokumentów”) oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1348/2000. Powyższy tekst ma jedynie charakter informacyjny i nie stanowi porady prawnej w indywidualnej sprawie.